Eerste week

Dag 1

Op 4 februari, 04:00 gaat de wekker. Ik moet vroeg opstaan om het vliegtuig van 09.15 op het vliegveld van Brussel Charleroi te halen. Alles verloopt volgens plan en nadat ik mijn vader meermaals duidelijk heb moeten maken dat er een verschil is tussen de luchthaven Brussel-Charleroi en gewoon Brussel is ook de navigatie goed ingesteld. Eenmaal op het vliegveld aangekomen zie ik al snel een meisje lopen dat op de Exchange Ljubljana Facebookpagina een keer op een bericht van mij gereageerd had. Er gaan gelukkig dus blijkbaar meerdere mensen met het vliegtuig naar Slovenië. Nadat ik op het vliegveld afscheid neem, mam een traantje wegpinkt en ik vergeet de laatste keer naar mijn ouders te zwaaien zit ik dan toch in het vliegtuig.

Het eerste dat me gelijk opvalt is de zeer vriendelijke Sloveense vrouw die naast me zit. Zou Slovenië dan misschien toch een verstandige beslissing zijn geweest? De stewardessen in het vliegtuig zijn ook bepaald niet mis en ik begin eigenlijk gelijk een beetje warm te lopen. Na een korte vlucht die ik grotendeels en volgens eigen traditie, slapend heb doorgebracht kom ik aan in Ljubljana.

Ik besluit gelijk met het Belgisch meisje kennis te maken, wie weet komt dit later nog wel van pas dacht ik zo. We blijken de enige studenten te zijn die deze vlucht genomen hebben. Vanuit het vliegveld pak ik meteen een shuttlebusje waar een vriendelijke Sloveen mijn bagage voor me inlaadt. Het eerste ‘’Sloveense’’ nummer dat ik in het busje hoor komt me gelijk zeer bekend voor ‘’This is gonna be the best day of my life, tata tata tadadaahaahee’’. Onderweg van het vliegveld naar Ljubljana blijkt het in Slovenië gesneeuwd te hebben. Sjit, ik dacht eigenlijk dat het maar een beetje kouder dan in Nederland zou zijn dus ik had eigenlijk geen totaal ondergesneeuwd land verwacht. Het valt me gelijk op dat de wegen op weg naar Ljubljana echt perfect vrij zijn. Er is geen sneeuwvlokje te zien op de weg, en dat terwijl er langs de weg toch wel aanzienlijke hoeveelheden sneeuw liggen. Na een kwartiertje begint het zelfs bijna te lijken alsof ze hier vloerverwarming onder de wegen hebben liggen. De auto’s rijden hier gewoon aan de rechterkant van de weg, de snelheid is grotendeels 120 en er rijden ongeveer dezelfde auto’s met uitzondering van de Volkswagen Golfjes rond.

Eenmaal aangekomen in Ljubljana wordt ik op 2 minuten van mijn hostel waar ik een paar nachtjes zal verblijven afgezet. Hostel Trèsor zal mijn hang-out worden zolang ik nog geen geschikte kamer heb gevonden. Bij het inchecken wordt ik geholpen door een goedlachse en zeer goed Engels sprekende donkere meneer die Reggae muziek draait tijdens zijn shift. (#TillsoFarMyCultureShock.) Het hostel is super netjes en ondanks dat er nog plaats is voor 10 personen in mijn kamer slapen er gedurende mijn verblijf steeds maar een paar vaak snurkende mensen. Aangekomen op de kamer maak ik me een beetje zorgen. Na een drukke maand van bijna iedere dag chillen met vrienden zit ik nu opeens mijn eerste 5 minuten alleen en ben ik bang dat ik me ga vervelen. Ik besluit de stad een beetje te verkennen en ik ga gelijk ook volgens eigen traditie mijn eerste euroknallers bij de Mc Donalds hier in Ljubljana eten. Hier neem ik contact op met een vriendin uit Nederland die ook in Ljubljana studeert.

Een paar uur later zit ik met vijf andere Exchange studenten van mijn eerste echte Sloveense burger en een aantal biertjes te genieten. Hier in Slovenië drinkt men bier niet uit glazen van 0,25l maar uit glazen van 0,5l. Voor ‘’het gemak’’ houden ze hier wel ongeveer dezelfde prijs aan voor een biertje als in Nederland, echter zit er dus wel wat meer in het glas. Het Belgisch meisje dat ik op het vliegveld heb ontmoet sluit later die avond ook nog aan met een vriend en we ontdekken gelijk een leuk café waar we het de eerste avond niet al te bont maken.

Dag 2

Het is tijd om wat dingetjes te regelen en op zoek te gaan naar een kamer. Voordat ik daar aan begin loop ik nog een rondje door de stad. Het sneeuwt hier echt de hele dag maar ik heb niet echt het idee dat de nieuwe sneeuw ook blijft liggen. Het valt me gelijk op dat je hier ook niet te dicht langs gebouwen moet lopen, er glijdt af en toe immers een kleine Gletsjer van het dak naar beneden. In Nederland spreekt men van wind mee of wind tegen. Hier in Slovenië heb je ‘’sneeuw mee of sneeuw tegen.’’ Het is dan ook genieten om even met de sneeuw-val-richting mee te wandelen als je net tegen de sneeuw-val-richting hebt ingelopen. Na een dagje sight-seeing met de twee belgen waarin we onder andere het kasteel van Ljubljana hebenb bezocht is het ’s avonds weer tijd om lekker goedkoop te eten. Er is hier blijkbaar een klein festival genaamd Melt en we besluiten er heen te gaan. Melt-festival bestaat uit optredens van diverse voornamelijk Rockbandjes die volgens de belgen best wel goed zijn. We bezoeken twee locaties waar er optredens zijn en ik kom voor het eerst in Metalkova.

Metalkova is een oude legerbasis die nu is ingericht voor de alternatieve scene waar flink wat cultuur wordt opgesnoven. Na een aantal bandjes en wat halve liter biertjes uit blik gaan we na afloop van dit festival naar het eerste echte Erasmus feestje in de Companeros! Bij de Companeros zijn ook de studenten waar ik de eerste dag al mee gegeten heb en ik heb afgesproken dat we elkaar daar zien. De entree bij de Companeros is deze avond 80 eurocent en daardoor zit de sfeer er gelijk goed in.

Dag 3

Na een beetje uitgeslapen te hebben ga ik met de twee belgen op pad om een kamer te vinden. We hebben ‘s middags afgesproken met de ‘’Landlord’’. Eenmaal aangekomen bij een lelijk vies gebouw blijkt dit gelukkig niet het gebouw van onze kamer te zijn. Onze kamer bevindt zich in het eveneens lelijk en vieze gebouw ernaast en de Landlord wijst mij met wat simpele Engelse instructies de weg naar de kamer via telefoon. ‘’Walk Walk Walk, Stop, Left, Upstairs, Yes, Bye’’. Het is een echte Oost-Europeaan precies zoals je dat op dit moment ook inbeeld. Het gebouw is vanbinnen heel erg netjes en ook best mooi en in één van de vier kamers woont momenteel nog een belg. Deze komt enigszins verschrikt zijn kamer uitgelopen wanneer we om 16.00 uur daar zijn. Hij heeft alleen een sportbroekje aan en kijkt niet helemaal helder uit zijn ogen. Hij is gelijk heel vriendelijk en we maken even een praatje. Hij zal binnen een paar dagen weer naar huis gaan, hij heeft hier de eerste periode gestudeerd. Als de Landlord ons de kamers wil laten zien blijkt er nog iemand aanwezig te zijn in het appartement. De Landlord opent de deur van een kamer en schrikt. ''What iss Dies, who are you.'' De belg heeft een andere belg op bezoek en de Landlord is bepaald niet amused. ''Thies is nott Okee and we talk about this later'' zegt hij tegen onze tijdelijke huisgenoot. De twee Belgische jongens zijn op stap geweest en waar ik dacht dat de eerste belg al niet helemaal helder uit zijn ogen keek, deed deze tweede dat al helemaal niet. Sterker nog, hij heeft een oog dat niet meer helemaal open gaat. De kamer is heel mooi en het Belgisch meisje en ik besluiten allebei een kamer te nemen in dit appartement.

Omdat het zo langzamerhand richting etenstijd gaat gaan we samen met de belgen uit het appartement eten en drinken bij de Union Brewery. Ik vind dit in eerste instantie helemaal niks aangezien een van de belgen het de hele tijd over de Onion Brewery heeft. Daar aangekomen blijkt het bier hier in Liters te gaan. Het is super lekker en blijkbaar zonder filter of zoiets. We eten ‘’Wa ribbekus’’. Na een uurtje sluiten nog een aantal exchange studenten aan. Een Duitser en drie Franstalige Belgen. Langzamerhand besef ik dat ik eigenlijk van de regen in de drup ben geraakt. Ik ben hoofdzakelijk in Slovenië om goed Engels te leren spreken met andere buitenlandse studenten. Echter blijven er nu steeds alleen maar meer belgen bij komen. Waar ik nu in Nederland al niet altijd met mijn Limburgse accent overal uit de voeten kan, beginnen zich er nu ook nog de eerste Belgische ofja Vlaamse woordjes in mijn vocabulaire te sluipen. Kort gezegd gaat het dus helemaal mis. Zeker nadat de tweede en derde liter bier wordt besteld zit de sfeer er goed in.

Ik heb afgesproken dat ik de volgende dag met mijn Nederlandse collega en haar vrienden om 7.30 naar Sloveense grotten ga. Ik maak het dus niet te laat en lig om 01:30 in bed, wetende dat ik de dag erna ’s ochtends ook uit mijn hostel moet uitchecken.

Dag 4

We gaan met een busje naar the famous Slovenians Caves, of hoe de Duitsers dit heel spectaculair zeggen. Nach die Höle. We zitten met 9 in een busje en er rijden 4 Portugese dames in een auto achter ons aan. Het is gelijk een mix van talen en culturen in de auto waarin ditmaal het Duits overheerst. Een Zweeds meisje zit achter het stuur. Zij heeft immers naar eigen zeggen heel veel ervaring met rijden door de sneeuw en zeker met een volgens het weerbericht sneeuwstorm op komst lijkt dit een goed idee.

Onderweg komen we bij de eerste afslag een in de sneeuw vast-hangende auto tegen. De bestuurder geeft stug gas en de auto schuift van links naar rechts en uiteindelijk uit de dikke laag sneeuw. Na een paar minuten sneeuw lijkt het dat de Sloveense overheid besluit de verwarming onder de weg weer aan te zetten en zijn alle wegen wederom perfect sneeuwvrij.

De grotten zijn duur, mooi en vol met flitsende Aziaten. Waar de Aziaten in Nederland zich beperken tot het overnemen van snackbars en restaurants zitten ze hier zelfs diep in de grotten. Omdat deze Aziaten heel graag foto’s van ons maken, besluiten we vriendelijk ook wat foto’s van hun terug te maken. Tot ergernis van de tourguide spreken ze niet allemaal Engels en duurt het dus even voordat duidelijk is dat er in de grot geen foto’s met flits gemaakt mogen worden. De flits zorgt er namelijk voor dat er licht in de grot komt en dit versterkt de groei van algen en andere flora en fauna. Nadat ik de grot eigenlijk na een kwartiertje wel gezien heb gaat de tour door de grot voor een groot gedeelte ook met een treintje. Het voelt alsof je in de Fata Morgana in de Efteling zit, alleen is hier nu alleen gesteente te zien en lijken ze de poppetjes vergeten te zijn.

Na de grot gaan we nog naar een kasteel dat gebouwd is in een berg. Dit ziet er van buiten zeer spectaculair uit maar van binnen is er niet heel veel interessants te zien of te lezen. We besluiten nog naar een ander stadje te rijden. De rit duurt heel lang maar is echt genieten. Slovenië heeft een Oostenrijkachtig landschap met veel bergen, naaldbossen en heel veel sneeuw. We rijden voor mijn gevoel echt regelmatig langs een afgrond en zigzaggend een paar bergen omhoog. De vier Portugese dames voor ons kunnen niet echt heel fantastisch goed rijden en dit zorgt voor flink wat ergernis en gelach. Nadat de Portugese dames eerder al een beetje tegen waren gevallen nadat ze voor het eerst de auto uitstapten, bleken ze nu ook nog eens niet te kunnen rijden. Het entertainment van de dames in de auto voor ons zorgt er voor dat de sfeer er bij ons in het busje goed inzit en er wordt flink gelachen. Op een bepaald moment wordt zelfs zo hard gelachen dat ik samen met de twee andere mannen besluit de zogenaamde Erasmus (exchange) chicks om te dopen naar de Erasmus chickens (refererend naar het gevoel in een kippenhok te zitten).

Eenmaal aangekomen in het dorpje is dit echt genieten. De Portugese dames zorgen eerst nog voor een verkeersopstopping in een stadje waar eigenlijk bijna geen auto op de weg is. Een half uurtje later zitten ze voor het eerst in hun leven op een slee en sleeën ze onder begeleiding van een zeer vriendelijke Sloveense vrouw samen met de andere kinderen een bergje af. Uitgeteld van de lange trip zoek ik mijn nieuwe Belgische huisgenoot en haar vriend (gewoon vriend) op in ons appartement.

Eenmaal aangekomen in het appartement blijkt een indrink/fscheidsfeest te zijn losgebarsten. De op korte termijn vertrekkende belg en zijn vriend hebben een klein feestje en er zitten zo’n 8 man te zuipen aan tafel. Er wordt veel gezopen en vooral ene Olivier heeft het zwaar. Hij valt samen met zijn goede Duitse vriend over de tafel heen en al gauw sneuvelt er een stoel. Uiteraard ben ik wel wat gewend en laat het me toch een beetje terug denken aan thuis. Genieten en ook hilarisch natuurlijk. Wanneer Olivier tegenstribbelt met het alweer leegdrinken van een glas Jägermeister spreekt hij nog de wijze woorden: ‘’I know it is my last night, but i do want to remember my Eramus period’’. Het mocht niet baten en het glas gaat leeg. Wat ik zelf ook zeer plezant vond (zoals ze da zegge he) is dat deze Olivier de dag erna rond een uur of 10 in de ochtend het vliegtuig naar huis heeft. We gaan met zijn allen op stap en onderweg wordt Olivier gelijk een goede vriend. Om het kwartier drukt hij mij op het hart dat ik een heel mooie periode tegemoet ga. Hij is jaloers dat ik wel hier mag blijven het komende half jaar en dat hij al naar huis moet. Verder baalt hij er van dat ik er nu pas ben en dat we niet al eerder samen hebben kunnen chillen.

We gaan eerst naar het alternatieve Metalkova maar daar blijkt niks te doen te zijn. Al snel maken de jongens wel een vriend. Een kapot dronken en naar uhm ‘’parfum’’ ruikende Sloveen in trainingspak drinkt gezellig een biertje mee (Zie foto's). Als de twee taxi busjes komen om naar een andere plek te gaan blijft er in het eerste busje één plek over. We besluiten de Sloveen uit te nodigen om mee te gaan in de eerste taxi en wachten zelf op het tweede taxi busje. De gezichten van de jongens in het eerste busje zijn zoals men dat zegt ‘’goud waard.’’ In de club raakt een van de vele belgen die de dag erna het vliegtuig naar huis heeft nog zijn identiteitskaart kwijt en besluit dus nog een paar daagjes langer te blijven.

Dag 5

Zondag is hier een rustdag en er is ook niet heel veel meer dan gratis museums bezoeken te doen. Uiteraard ga ik dit natuurlijk niet doen op mijn eerste zondag in Ljubljana en daarom heb ik nu dan ook de tijd om dit te typen.
Ik ga jullie natuurlijk niet iedere dag lastig vallen met van alles te schrijven en laat het er hier voorlopig even bij. Ik kan mijn eerste dagen hier in Slovenië nu in ieder geval zelf niet meer vergeten!

Na zdravje